مایکروسافت غول نرم افزاری

بیل گیتس

همه ما به افرادی نیاز داریم که به ما بازخورد دهند. این گونه است که بهبود پیدا می کنیم.

اگر بخواهیم داستان برند مایکروسافت را موشکافی کنیم، قبل از هر چیز سر از شرکت «Traf-O-Data» درمی آوریم. این شرکت نخستین بار در سال 1972 توسط سه نفر به نام های «بیل گیتس»، «پل آلن» و «پل گیلبرت» راه اندازی شد.

هدف اصلی آن بررسی و خواندن داده های خام به دست آمده از دستگاه های شمارنده جاده ای و گرفتن یک خروجی مرتب شده برای مهندسان ترافیک بود تا بتوانند براساس این داده ها بهترین مکان برای نصب چراغ های راهنمایی و در کل تصمیم هایی برای بهبود حرکت در جاده ها بگیرند.

ماجرای راه اندازی این شرکت از یک کنجکاوی در زمان دبیرستان بیل گیتس شروع شد. در آن هنگام، کامپیوتر چیز بسیار ارزشمند و کمیابی بود، ولی بیل گیتس و دوستانش در مدرسه ای درس می خواندند که کامپیوتر داشت.

یکی از شرط های استفاده نامحدود از کامپیوتر این بود که دانش آموزان باید یک برنامه کامپیوتری می نوشتند. بیل و دوستانش برای انجام این شرط و پیداکردن یک ایده برنامه نویسی به سراغ داده های ترافیک رفتند. بعد از کمی بررسی فهمیدند که می توانند با برنامه نویسی، روشی بسیار ارزان تر و ساده تر از شیوه ای را که شرکت های خصوصی برای جمع آوری و بررسی داده ها از آن استفاده می کردند مهیا کنند.

بیل گیتس به راه افتاد و از چند همکلاسی خود کمک گرفت تا داده های خام ترافیکی را وارد کارت های رایانه ای کنند. آن ها به کمک پدر آلن که یک کتابدار در دانشگاه «واشنگتن» بود، توانستند نمودارهای جریان ترافیک را به شکلی کاربردی آماده کنند.

در حالت معمولی، نوارهای ترافیکی به صورت دستی خوانده می شدند. این کار بسیار خسته کننده و البته با خطای انسانی همراه بود؛

به همین دلیل بیل گیتس و پل آلن می خواستند دستگاهی برای انجام این کار بسازند. در طی جست وجویشان متوجه شدند شرکت «اینتل» (Intel) ریزپردازنده ای را تولید کرده است که می تواند مشکل آن ها را حل کند.

ماجرا به همین راحتی نبود؛ چون آن ها پول کافی برای خرید این ریزپردازنده را نداشتند. از طرفی برای آنکه بتوانند کارشان را راحت و بدون محدودیت زمانی انجام دهند، به یک کامپیوتر نیاز داشتند. این چالش ها دست در دست هم دادند تا بیل و آلن با فردی که مثلث آن ها برای ساخت شرکت را تشکیل می داد، آشنا شوند. «پل گیلبرت» همان فرد بود.

او هم عاشق کامپیوتر بود و مهم تر از همه اینکه برخلاف بیل و آلن به بخش فنی کامپیوتر علاقه داشت. آن سه نفر تصمیم گرفتند اندکی به کارشان سر و سامان دهند و در قالب شرکت «Traf-O-Data» فعالیت کنند. حالا کار این سه نفر جدی تر شده بود.

قرار بر این شد که پل گیلبرت به کمک قطعه های ارزان، کامپیوتری دست ساز شبیه نمونه های موجود در مجله های کامپیوتری بسازد. بیل گیتس و آلن هم به دنبال نوشتن برنامه ای رفتند تا به صورت نرم افزاری همان کاری را پیش ببرند که قرار بود پردازنده اینتل برایشان انجام دهد.

بعد از چند بار آزمون و خطا بالاخره آن ها موفق شدند. البته پیروزی شان چندان بزرگ نبود؛ چون تنها دستاوردشان یک نمونه ماشینی برای پردازش نوارهای ترافیکی بود. بعدها مسئولان هر ایالت، خدمات تحلیل و بررسی داده های ترافیکی را به صورت رایگان در اختیار مراکز کنترل ترافیک گذاشتند. با این کار، شرکت هایی که از این بستر کسب درآمد می کردند، منحل شدند. «Traf-O-Data» هم یکی از آن ها بود. با وجود اینکه شرکت آن ها عمر طولانی نداشت، بیل گیتس دستاوردهای آن را بسیار بزرگ تر از این حرف ها می داند. او بر این باور است که تلاش آن ها برای شبیه سازی فرایند کار یک پردازنده به صورت نرم افزاری و تجربه های ریز و درشتی که از این ماجرا به دست آوردند، هنگام راه اندازی و گسترش «مایکروسافت» کمک حالشان بوده است.

بیل گیتس و پل آلن، هر دو مشغول تحصیل در دانشگاه بودند. در این میان، یکی از کارهای مورد علاقه شان مطالعه دقیق مجله ای درباره الکترونیک و کامپیوتر به نام «Popular Electronics» بود. در آن زمان این مجله یکی از معروف ترین نشریه های علوم کامپیوتر به شمار می رفت و در سراسر جهان به فروش می رسید.

ماجرا از آنجا شروع شد که آلن وقتی مثل همیشه در حال مطالعه این مجله و باخبرشدن از آخرین اخبار تکنولوژی کامپیوترها بود، چشمش به میکرو کامپیوتر تولیدشده در شرکت «MITS» افتاد. همان جا بود که با خودش فکر کرد می تواند یک نرم افزار برای این کامپیوتر بنویسد.

آلن این موضوع را با دوستش بیل گیتس در میان گذاشت. بیل هم بدون معطلی با شرکت «MITS» تماس گرفت و درحالی که هنوز هیچ قدمی برای نوشتن آن نرم افزار برنداشته بودند، قرار یک ملاقات با مدیران آن شرکت برای معرفی و ارائه آن نرم افزار را گذاشت.

وقتی بیل توانست موافقت آن شرکت برای یک ملاقات حضوری را به دست بیاورد، همراه با آلن به صورت فشرده شروع به برنامه نویسی و توسعه بخش های ضروری برای این نرم افزار کردند. در کمال تعجب آن ها توانستند نرم افزار خودشان را برای روز ملاقات آماده کنند.

شرکت «MITS» از این نرم افزار استقبال کرد و آن را با نام تجاری «Altair BASIC» روانه بازار ساخت. در طی این ماجرا پل و آلن باز هم به سراغ راه اندازی یک شرکت رفتند و این بار این مایکروسافت بود که همچون ققنوس از میان خاکسترهای تجربه شرکت قبلی آن ها یعنی «Traf-O-Data» متولد شد.

ورود برند مایکروسافت به دنیای سیستم عامل ها

اولین ورود جدی این برند به دنیای سیستم عامل های کامپیوتر در سال 1980 و با ارائه «Xenix» آغاز شد. ماجرا از این قرار بود که شرکت «AT&T» نسخه هایی پیش آماده شده از سیستم عاملی به نام «UNIX» را آماده کرده بود و آن را به شرکت های نرم افزاری یا تحقیقاتی می فروخت.

آن شرکت ها هم با اضافه کردن ویژگی های دلخواه خودشان به این نسخه خام سیستم عامل، آن را به نام خودشان منتشر می کردند. «Microsoft» که فکر می کرد کامپیوترهای آینده بر پایه یونیکس خواهند بود، هفتمین نسخه از آن را خریداری کرد. بیل و آلن هر دور روی ارتقای یونیکس کار کردند و بعد از مدتی آن را به بازار ارائه دادند.

البته در آن هنگام هنوز ماجرای بازار کامپیوتر به شیوه ای نبود که مصرف کنندگان نهایی بتوانند نسخه های مختلف سیستم عامل ها را شخصاً خریداری کنند؛ به همین دلیل، مشتریان اصلی مایکروسافت ارائه دهندگان کامپیوتر یا شرکت های توسعه دهنده نرم افزارهای کامپیوتری بودند.

هم زمان با پیشرفته شدن کامپیوترها و تغییراتی که روی سخت افزارها انجام می شد، شکایت هایی از سوی مشتریان درمورد ناسازگاری های «Xenix» با کامپیوترها به وجود آمد. برند مایکروسافت چندین بار با ارتقای «Xenix» این مشکلات را برطرف کرد، ولی راه چاره، تولد نسل دیگری از سیستم عامل ها بود.

برند Microsoft از سیستم عامل داس رونمایی کرد

گام بعدی برای «Microsoft» محصولی بود به نام «86-DOS» که توسط «تیم پترسون» در شرکت «Seattle Computer Products» توسعه یافته بود. بیل گیتس تنها به خرید یک نسخه از این سیستم عامل بسنده نکرد، بلکه او نویسنده آن یعنی تیم پترسون را هم استخدام کرد تا با کمک او نسل دیگری از سیستم عامل ها را به وجود بیاورد.

بعد از این ماجرا و توسعه این سیستم عامل، برند مایکروسافت نام آن را به «MS-DOS» تغییر داد. این محصول، اولین نقطه قوت «Microsoft» بود که سبب شد نام این شرکت بر سر زبان ها بیفتد.

بیل گیتس این محصول را با حفظ مالکیت آن به شرکت «IBM PC» فروخت و به این ترتیب در اولین نسل از کامپیوترهای شخصی «IBM» نقش آفرینی کرد. به دنبال این ماجرا، مایکروسافت به بزرگ ترین فروشنده سیستم عامل کامپیوتر تبدیل شد.

شاید فکر کنید مایکروسافت یکی از معروف ترین محصولات خود یعنی «ویندوز» را به صورت یک محصول جداگانه و مستقل ارائه کرد، ولی ماجرا چیز دیگری بود. درواقع Microsoft اولین نسخه از ویندوز را به صورت یک افزونه گرافیکی به سیستم عامل داس اضافه کرد.

بازخوردهای خوبی که از ویندوز گرفته شد، برند مایکروسافت را به این سمت برد تا ویندوز را به صورت یک محصول مستقل و به عنوان نسل آینده سیستم عامل های 32 بیتی در نظر بگیرد. سرانجام در سال 1993، اولین نسخه از «Microsoft Windows NT» روانه بازار شد.

نسخه «Microsoft Word» که در ابتدا به عنوان یکی از چهار بخش پکیج موس روانه بازارها شده بود، در طول زمان گسترش پیدا کرد تا آنکه در سال 1990 در قالب مجموعه «Microsoft Office» معرفی شد. در این مجموعه، نرم افزار «Word» در کنار نرم افزارهای دیگری مانند «Excel» عرضه شده بود

سال 1995، وقتی که تب و تاب اینترنت مثل یک عطر تازه و عجیب در حال منتشرشدن بود و بسیاری از برندهای بزرگ و جهانی در تصمیمشان برای همراهی یا مقابله با این موج جدید، دو دل بودند، برند مایکروسافت در حال ساخت قایق بزرگی بود تا با این موج همراه شود.

این تصمیم باعث شد تا «Microsoft» در دنیای وب برای خودش جایی ویژه باز کند. اولین دستاورد عملی این تصمیم که تحولی در سیستم عامل ها به وجود آورد، انتشار «ویندوز 95» (Windows 95) بود.

Microsoft اولین قدم ها برای ساخت لپ تاپ را برمی دارد

در کنار تلاش هایی که این برند برای توسعه نرم افزارهای کامپیوتری انجام داد، آزمون و خطاهای خود را برای تولید کامپیوترهای همراه شخصی قابل حمل آغاز کرد. اولین نمونه از این ماجرا تولید سیستم عامل «Windows CE 1.0» بود که برخی از قابلیت ها در آن ضعیف تر از نسخه های عادی آن زمان ویندوز بودند.

بعد از ساخت این ویندوز، تلاش برای طراحی مینی کامپیوتر شخصی قابل حملی آغاز شد که بتواند این سیستم عامل را در خود جای دهد. درنهایت دستگاهی به نام «HP 300LX» ساخته و روانه بازار گشت. «HP 300LX» یک دستگاه تاشو با صفحه کلید، صفحه لمسی، حافظه محدود و چند درگاه ورودی مختلف برای کارت ها و لوازم مختلف بود.

مایکروسافت همچنان خط تولید کامپیوترهای شخصی را فعال نگه داشت و تا امروز نسخه های مختلف و خلاقانه ای از این کامپیوترها را برای استفاده های مختلف- روزانه تا حرفه ای با پردازنده های قدرتمند- تولید کرده است

از ویندوز NT تا ویندوز XP

این برند چکیده ای از تجربه های قبلی خود در ساخت و توسعه سیستم عامل را به همراه بازخوردهایی که از کاربران گرفته بود در قالب یک کار گرافیکی قوی تر در «ویندوز XP» به نمایش گذاشت.

در ابتدا قرار بر این بود تا ویندوز XP برای شرکت های تجاری آماده شود، ولی درنهایت تصمیم بر این شد تا این نسخه از ویندوز برای مصرف کنندگان اصلی مهیا شود.

این ویندوز آن قدر محبوب شد که حتی منتقدان نیز از رابط کاربری، طراحی گرافیکی، سادگی استفاده از آن و… سر ذوق آمدند. ویندوز XP خیلی زود جای خود را در تمام کامپیوترها باز کرد و حتی پس از آمدن نسل بعدی خود یعنی ویندوز 7، 8 و 10 همچنان محبوب باقی ماند.

با وجود انتشار نسخه های جدیدتر ویندوز در سال های بعد، مایکروسافت همچنان تا سال 2014 خدمات پشتیبانی از ویندوز XP را ادامه داد. سپس رسیدن کاربران این ویندوز به مرز یک درصد، پشتیبانی از آن متوقف شد تا کاربران باقی مانده به سمت نسخه های پیشرفته تر این سیستم عامل بروند.

بیل گیتس

ویندوز احتمالاً مهم ترین محصول در کل صنعت کامپیوترهای شخصی است.

این شرکت در سال 2014 با خرید شرکت «نوکیا» (Nokia) قدم تازه تری برای توسعه کسب و کارش در زمینه تلفن های هوشمند برداشت.

با وجود این تلاش ها برند مایکروسافت نتوانست با ویندوز فون در مقابل اندروید و آی او اس دوام بیاورد. سهم او از بازار موبایل آمریکا و حتی جهان روز به روز کمتر می شد تا اینکه تولید موبایل با سیستم عامل ویندوز فون را متوقف کرد. در این میان بیش از 7000 نفر از کارکنان این بخش از کارشان اخراج شدند. «Microsoft» در سال 2018 اعلام کرد که دیگر برای تلفن های همراه تولیدشده خودش خدمات پشتیبانی ارائه نمی دهد.