مایکروسافت سرفیس پرو11

در دنیای لپ‌تاپ‌های جدا شدنی با سیستم‌عامل ویندوز، گزینه‌های زیادی باقی نمانده است، البته به جز سرفیس پرو 11 که یک دستگاه کامل است. دلیل آن هم منطقی است: انتظار می‌رود این دستگاه‌ها کم‌مصرف، باریک و سبک باشند و اجرای ویندوز که سیستم‌عامل نسبتا حجیمی است، بر روی چنین سخت‌افزاری فشار زیادی وارد می‌کند. همچنین کیبوردهای جداشدنی معمولا برای استفاده‌ی راحت روی پا مناسب نیستند.

با وجود عملکردی که همواره چندان چشمگیر نبوده، مدل‌های سرفیس پرو مایکروسافت همچنان سال به سال طرفداران خود را دارند. در این میان، تلاش‌های مایکروسافت برای استفاده از تراشه‌های مبتنی بر آرم، مانند محصولات کوالکام (سری M اپل نیز از همین نوع است)، به‌عنوان جایگزینی برای پردازنده‌های x86 اینتل و AMD به طور مداوم ناامیدکننده بوده است.

نقاط قوت

• صفحه نمایش OLED عالی
• عمر باتری بسیار خوب
• عملکرد NPU پیشرو در کلاس، در حال حاضر
• در نهایت، عملکرد قابل مقایسه با جریان اصلی-اینتل

نقاط ضعف

• عملکرد گرافیکی ترکیبی
• قلم و صفحه کلید اختیاری ممکن است گران شود
• می تواند در حین اتصال به برق یا استفاده شدید داغ شود
• 16 گیگابایت کافی نیست

اما سرانجام پردازنده‌ی اسنپدراگون ایکس الیت کوالکام در سرفیس پرو ۱۱ این روند را تغییر می‌دهد. این تراشه عملکردی به طور غیرمنتظره‌ای رقابتی ارائه می‌دهد و مشکلات سازگاری برای استفاده‌ی روزمره و بسیاری از کارهای گرافیکی را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. علاوه بر این، عمر باتری طولانی و سخت‌افزاری که عمدتا به خوبی طراحی شده است، از دیگر نقاط قوت این محصول هستند. به لطف ارتقاء به صفحه‌نمایش OLED با قابلیت HDR واقعی (نه صرفاً توانایی محاسباتی برای نمایش آن، که در صفحه‌نمایش‌های IPS رایج است)، سرفیس پرو ۱۱ بسیار جذاب‌تر از گذشته شده است و اگر به دنبال ارتقاء هستید، احتمالا ارزش خرید داشته باشد. البته همچنان باید برای تهیه‌ی کیبورد و قلم به صورت جداگانه هزینه کنید.

باید به دو نکته‌ی مهم توجه داشته باشید. اول اینکه مایکروسافت در ماه مارس از مدل‌های Core Ultra خود رونمایی کرد، اما هنوز عرضه‌ی آن‌ها آغاز نشده است. احتمالاً این شرکت منتظر تراشه‌های نسل آینده‌ی Lunar Lake با واحد پردازش عصبی (NPU) بسیار بهبودیافته و بهینه‌سازی‌های خاص است – همان‌هایی که قرار بود در سرفیس پرو ۱۰ استفاده شوند و به نظر می‌رسد مدل جدید از آن‌ها عبور کرده است. دوم اینکه نگارنده مدل کم‌مصرف‌تر اسنپدراگون ایکس پلاس را بررسی نکرده است، بنابراین نمی‌توان در مورد مقایسه‌ی مدل‌های پایه‌ی این دستگاه با سایر سیستم‌ها اظهارنظر قطعی کرد.

بزرگترین تغییرات سرفیس پرو ۱۱، صفحه‌نمایش OLED (که از پروفایل P3 پشتیبانی می‌کند، هرچند همچنان با نام «ویوید» شناخته می‌شود) و پردازنده‌ی اسنپدراگون ایکس درون آن هستند.

صفحه‌نمایش اگر نیاز شما تنها به فضاهای رنگی sRGB و P3 باشد، به خوبی کالیبره شده است. همچنین تا زمانی که روشنایی را در تنظیمات ویندوز خیلی بالا نبرید، در حالت HDR از پروفایل روشنایی خوبی برخوردار است. در یک پنجره‌ی 10 درصدی، همچنان قادر است به حداکثر روشنایی حدود 890 نیت و در حالت تمام صفحه تقریباً به 650 نیت برسد، به علاوه در حالت استاندارد به حدود 575 نیت می‌رسد. نقطه‌ی سفید آن با کاهش روشنایی صفحه تغییر می‌کند که ممکن است برای کارهای حساس به رنگ مشکل‌ساز شود، اما در بهترین حالت در حدود 6500 کلوین باقی می‌ماند.

می‌توانید شبکه‌ی ریز حسگر مربوط به قلم را در نواحی سفید مشاهده کنید که باعث می‌شود نواحی خاکستری روشن دانه‌دار به نظر برسند، اما این یک ایراد اجتناب‌ناپذیر است و در نهایت دیگر برایم آزاردهنده نبود.

پلتفرم اسنپدراگون کوالکام نشان داده است که بر بیشتر مشکلات دوره‌ی گذشته‌ی خود غلبه کرده است و اکنون عملکردی قابل مقایسه با اینتل Core Ultra 7 155H و اپل M3 ارائه می‌دهد. عمر باتری سرفیس پرو همانطور که وعده داده شده، تقریباً زیر 13 ساعت پخش ویدئو است.

عملکرد باتری در استفاده‌ی روزانه همچنان خوب است و با تنظیمات بهترین عملکرد، بیش از 5 ساعت بازی و استفاده از Fresco به همراه وب‌گردی سبک و سایر کارهای اداری اجرا می‌شود.

قابل توجه است که عملکرد دستگاه برخلاف تمام سیستم‌های مبتنی بر اینتل و تا حدودی AMD که تا به حال بررسی کرده‌ام، با کاهش باتری افت چشمگیری نمی‌کند و حتی می‌توانید با تغییر تنظیمات از حالت «پیشفرض» به «بهترین عملکرد»، عملکرد بیشتری از آن بگیرید.

این تبلت در زمینه‌ی هوش مصنوعی (AI) حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. واحد پردازش عصبی (NPU) به کار رفته در آن، پردازنده‌ی Core Ultra را به راحتی پشت سر می‌گذارد (هنوز این تست‌ها را روی سری Ryzen 8000 کمپانی AMD اجرا نکرده‌ام). این NPU در محاسبات عدد صحیح که رابط برنامه‌نویسی Windows Copilot Plus برای افکت‌های استودیوی ویندوز (حذف ضعیف پس‌زمینه و افکت‌ها به همراه حذف نویز مناسب صدای میکروفون) و برخی از هوش مصنوعی‌های پردازش‌شده‌ی محلی مانند CoCreator در Paint از آن استفاده می‌کند، عملکرد بهتری نسبت به برخی پردازنده‌های گرافیکی موبایل نشان می‌دهد.