با توجه به نوسانات قیمت لطفا قبل از خرید با مشاورین ما تماس بگیرید
در دنیای دیجیتال امروزی، نمایشگرهای مختلفی با فناوری‌ها و پنل‌های متفاوت وجود دارند. هرکدام از این نمایشگرها با چه فناوری‌ای تولید می‌شوند و دارای چه پنل‌هایی هستند؟
یک نمایشگر خوب می‌تواند در تجربه‌ی کاربری رضایت‌بخش، بسیار مؤثر باشد. امروزه قابلیت‌ها و ویژگیهای نمایشگرها مانند تلویزیون یا مانیتور به دلیل نوآوری در فناوری‌های نمایش، بهبود زیادی یافته است. شاید در مورد انواع مختلف مانیتورها، مانند CRT،LED یا پلاسما شنیده باشید. در ادامه با زومیت همراه باشید تا انواع مختلف نمایشگرها، پنل‌های آن‌ها و پورت‌های مورد نیاز هر کدام را معرفی کنیم و با کاربرد‌های آن‌ها بیشتر آشنا شویم.
اکثر مردم روزانه چه در محل کار و چه در خانه از نمایشگر استفاده می‌کنند و به همین دلیل انتخاب نمایشگری بهینه و متناسب با کاربری، از اهمیت بالایی برخوردار است. بسته به اینکه گیمر یا طراح باشید، بخواهید فیلم‌هایی با بالاترین کیفیت‌های موجود را تماشا کنید یا صرفاً تنها قصد وب‌گردی و تولید محتوا داشته باشید، اطلاع از قابلیت‌های متنوع نمایشگرها و مانیتورهای مختلف می‌تواند به انتخاب شما برای خرید این محصول کمک شایانی کند. در واقع درست مانند کامپیوترها، مانیتورها نیز فناوری‌های پیچیده‌ای دارند که یادگیری در مورد فناوری‌ها و قابلیت‌های آن‌ها قبل از خرید به شما کمک می‌کند بسته به نیاز و کاربری خود، بهترین نمایشگر را با قیمتی مناسب خریداری کنید.
نمایشگر یا مانیتور، دستگاهی برای نمایش خروجی الکترونیکی مانند تلویزیون است که به‌عنوان ترمینال نمایش ویدئو (VDT) یا واحد نمایش ویدیویی (VDU) نیز شناخته می‌شود. این دستگاه سیگنال خروجی گرافیکی را از واحد گرافیکی دریافت کرده، آن را تفسیر می‌کند و نمایش می‌دهد. اولین مانیتور کامپیوتری روز یک مارس ۱۹۷۳ معرفی شد؛ این نمایشگر بخشی از سیستم کامپیوتری زیراکس آلتو (Xerox Alto) بود.
نمایشگرهای قدیمی از صفحه فلورسنت و لوله‌ی پرتوی کاتُدی (CRT) ساخته شده بودند که سنگین و بزرگ بودند و فضای زیادی اشغال می‌‌کردند. امروزه دیگر اغلب نمایشگرها با فناوری صفحه‌ی نمایش تخت (LCD) و نور پس‌زمینه‌ی LED ساخته می‌شوند و در مقایسه با نمایشگرهای قدیمی CRT فضای کمتری اشغال می‌کنند.
فناوری نمایشگرها از زمان معرفی آن‌ها به عرصه‌ی الکترونیک، راه درازی را پیموده است و نقش مهم و مؤثری در نحوه‌ی انتقال اطلاعات دارد. با مطرح شدن روز‌افزون ایده‌های نوآورانه، فناوری‌های نمایشگرها نیز پیچیده‌تر می‌شوند، تا جایی که بازار نمایشگرهای امروزی مملؤ از انتخاب‌های فراوانی برای کاربران است؛ هرکدام از این انتخاب‌ها مزایا و معایب خاص خود را داشته و انتخاب این فناوری تا حد زیادی به کاربری فرد بستگی دارد.
در ابتدا، CRTها صنعت نمایشگرها را در انحصار خود داشتند، اما امروزه فناوری‌های جدیدتری مانند LCD و LED جایگزین CRT شده‌اند و دستگاه‌های مختلف، از تلویزیون‌های HD گرفته تا دستگاه‌های کوچک مانند گوشی‌ها از طیف گسترده‌ای از فناوری‌های نمایشگر استفاده می‌کنند.
نمایشگرهای نسل بعدی سبک‌تر، نازک‌تر، انعطاف‌پذیرتر، سازگارتر، کارآمدتر و مطابق با نیازهای متغیر جامعه خواهند بود. برای مثال OLEDهایی که از پلیمرهای ساطع‌کننده‌ی نور تشکیل شده‌اند، می‌توانند نور مورد نیاز نمایشگرهای نازک و کم‌مصرف را تأمین کنند، فناوری DLP با استفاده از آینه‌های میکروسکوپی بسیار، می‌تواند برای پروژکتور‌های بزرگ، امکان نمایش حداکثر ۳۵ تریلیون رنگ را فراهم کند، نمایشگرهای پلاسما تصاویری با کیفیت بسیار بالا را روی نمایشگرهای بسیار بزرگ نمایش می‌دهند.
نمایشگرهای انتشار میدانی (Field Emission) می‌توانند مانند فناوری CRT، تصاویری با وضوح بالا را در حجم کمتر تولید کنند. سازندگان کاغذ الکترونیکی نیز تلاش می‌کنند با توسعه‌ی نمایشگرهایی با خواص کاغذ، این فناوری را جایگزین صنعت چاپ کنند. در کل می‌توان گفت که تقاضا برای نمایشگرهایی با کیفیت بالاتر، مهم‌ترین عامل در تکامل فناوری نمایشگرها است.
کاغذ الکترونیک: به فناوری نمایشگری اطلاق می‌شود که تصویری شبیه اثر جوهر روی کاغذ را به وجود می‌آورد. این کاغذها مانند کاغذهای معمولی و بر‌عکس صفحهنمایشهای معمولی که از خود نور دارند، تنها نور محیط را بازتاب می‌کنند و می‌توانند بدون استفاده از الکتریسیته به مدّت نامحدودی نوشته‌ها و تصاویر ثابت را نشان دهند. خواندن کاغذهای الکترونیکی به‌خاطر ثابت بودن و تجدید (refresh) نشدن دائمی تصاویر، داشتن زاویه‌ی دید بزرگ‌تر و منعکس شدن نور محیطی به جای تابش نور از صفحه‌نمایش، از نمایشگرهای معمولی آسان‌تر است و نوشته‌های روی آن در نور آفتاب محو و کمرنگ نمی‌شوند.
اولین مانیتور پرتو کاتدی توسط کارل فردیناند براون در سال ۱۸۹۷ و هم‌زمان با اختراع اولین لوله‌ی پرتو کاتدی اختراع شد. در سال ۱۹۶۴، دستگاه Uniscope 300 مجهز به صفحه‌نمایش CRT داخلی معرفی شد و در سال ۱۹۶۵، فردی به نام A. Johnson فناوری صفحه‌نمایش لمسی را اختراع کرد.
در تاریخ یک مارس ۱۹۷۳ کامپیوتر زیراکس آلتو (Xerox Alto) معرفی شد که در آن اولین مانیتور کامپیوتر وجود داشت؛ این مانیتور، صفحه‌نمایشی ساخته‌شده با فناوری CRT و تک رنگ بود.
زیراکس آلتو - اولین کامپیوتر مجهز به نمایشگر
در سال ۱۹۷۵، جورج ساموئل هرست اولین صفحه‌نمایش لمسی مقاومتی را معرفی کرد. همان‌طورکه از نام آن پیدا است، این نمایشگرِ حساس به لمس از دو ورقه‌ی انعطاف‌پذیر تشکیل شده بود که بین آن‌ها ماده‌ای مقاومتی قرار داشت و توسط شکاف هوا یا ریزنقطه از هم جدا شده بودند؛ این نمایشگر تنها تا سال ۱۹۸۲ مورد استفاده قرار گرفت.
یک سال پس از معرفی نمایشگر لمسی مقاومتی، سیستم‌های کامپیوتری Apple I و Sol-20 معرفی شدند که به پورت ویدئویی داخلی برای نمایش خروجی ویدئو روی نمایشگر مجهز بودند.
در سال ۱۹۷۷، جیمز پی میچل فناوری نمایشگر LED را اختراع کرد؛ اما این فناوری تا ۳۰ سال بعد از عرضه‌ی اولیه، به‌راحتی در بازار دردسترس نبود. در ژوئن همان سال، Apple II عرضه شد که امکان نمایش رنگی روی مانیتور CRT را فراهم می‌کرد و سپس در سال ۱۹۸۷، IBM اولین نمایشگر VGA را در IBM 8513 منتشر کرد. سال بعد، VESA، استاندارد SVGA را برای نمایشگر کامپیوترها تعریف کرد؛ این استاندارد طیف گسترده‌ای از استانداردهای نمایش کامپیوتری را پوشش می‌دهد و به وضوح ۸۰۰ در ۶۰۰ اشاره دارد و در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰، قابلیت نمایش وضوح ۱۰۲۴ در ۷۶۸ برای مانیتورهای رنگی CRT فراهم شد.
Apple II که با نام Apple ][ نیز شناخته می‌شود، کامپیوتر خانگی 8 بیتی بود که اپل در ۱۰ ژوئن ۱۹۷۷ عرضه کرد؛ این کامپیوتر توسط استیو وزنیاک و استیو جابز طراحی شده بود و با قیمت پایه‌ی ۱۲۹۸ دلار به فروش می‌رسید.
در اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰، اولین نمایشگر LCD برای کامپیوترهای رومیزی تولید و عرضه شد و سپس نمایشگرهای LCD رنگی توسط IBM، Viewsonic و اپل توسعه داده شدند؛ این نمایشگرها کیفیت و وضوح بهتری نسبت به مانیتورهای CRT ارائه می‌دادند. در سال ۱۹۹۸، اپل مانیتورهای LCD رنگی را به دسکتاپ‌ها آورد و در سال ۲۰۰۶ نیز جف هان اولین نمایشگر لمسی و بدون رابط را عرضه کرد. در دسامبر ۲۰۱۰، اینتل و AMD اعلام کردند که به پشتیبانی از VGA پایان می‌دهند و در سال ۲۰۱۷، قیمت مانیتور های LCD با صفحه‌لمسی، با افت قیمت زیادی روبه‌رو شد و از آن پس دیگر خرید این فناوری برای مشتریان مقرون‌به‌صرفه‌تر بود.
قطعاً نمایشگر یا ال‌سی‌دی یکی از مهم‌ترین بخش‌ها در ساخت گوشی‌های موبایل به‌حساب می‌آیند. بی‌کیفیت بودن صفحه‌نمایش می‌تواند در درازمدت به بینایی شما آسیب بزند. همچنین یک نمایشگر که از تکنولوژی قدیمی بهره گرفته است می‌تواند در مصرف شارژ نیز تأثیرگذار باشد و گاهاً می‌تواند به بالا بردن دما گوشی شما کمک کند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت یکی از مهم‌ترین معیارها برای انتخاب گوشی خوب نمایشگر است که در هنگام خرید گوشی باید به آن توجه کنیم.
هر برند از تکنولوژی ساخت متفاوتی برای نمایشگر گوشی‌های خود استفاده می‌کند. درواقع باید گفت که حدود 10 نوع تکنولوژی است که برای ساخت نمایشگر مورد استفاده قرار می‌گیرد که هر کدام قابلیت‌های مختلفی دارند و از نقاط قوت و ضعف خاصی برخوردار هستند. در ادامه سعی می‌کنیم انواع آن‌ها را معرفی کنیم و بررسی آن‌ها بپردازیم.
قطعاً با شنیدن نام نمایشگر اولین موردی که در ذهن شما نقش می‌بندد LCD است. این نوع صفحه‌نمایش‌ها نسل جدیدی هستند که جایگزین نمایشگرهای CRT شدند و سال‌ها است که در لوازم مختلفی از قبیل تلویزیون، موبایل، تبلت و … مورد استفاده قرار می‌گیرند. ابتدا لازم می‌بینم شما را با واژه LCD آشنا کنم که مخفف شده Liquid Crystal Display است. با گذشت زمان انواع مختلفی از LCD ها معرفی شدند که هرکدام از کیفیت رنگ و وضوح بهتری برخوردار بودند در ادامه انواع این LCD ها را معرفی می‌کنیم و نقاط ضعف و قوت آن‌ها را بیان می‌کنیم.
نمایشگرهای TFT اولین نوع از صفحهنمایشهای LCD هستند که در بازار عرض شده‌اند. Thin-Film Transistor عبارتی است که عبارت TFT به‌عنوان مخفف آن در نظر گرفته‌شده است. در این نوع از صفحاتنمایش پیکسل‌ها به صورت افقی عمودی در کنار هم قرارگرفته‌اند به‌گونه‌ای هر پیکسل به یک خازن و ترانزیستور متصل شده است. این ساختار سبب شده است تا هر پیکسل به‌طور مستقل شارژ شود و شارژ آن حتی برای ایجاد تصویر بعدی هم باقی بماند. بنابراین هر پیکسل به‌صورت مجزا و جداگانه از بقیه پیکسل‌ها روشن می‌شود که نتیجه آن نوردهی بهتر نسبت به نسل‌های پیشین است، البته لازم به ذکر است که روشنایی بیشتر نیاز به انرژی بیشتر دارد که علت اصلی مصرف باتری موبایل گوشی‌هایی است که از این نوع تکنولوژی استفاده می‌کنند. از دیگر معایب این نوع نمایشگرها می‌توان به زاویه دید محدود آن‌ها اشاره کرد؛ به این صورت که اگر از کناره‌ها به آن نگاه کنید رنگها تیره و کدر به نظر می‌رسند. این صفحه‌نمایش‌ها در زیر نور آفتاب نیز کیفیت پایینی دارند و جزئیات روی آن به‌راحتی قابل مشاهده نمی‌باشند. باوجود همه این مشکلات این نوع از صفحه‌نمایش‌ها در میان تولیدکنندگان بسیار محبوب هستند چرا که برای آن‌ها هزینه کمتری برجای می‌گذارد.
این فناوری به‌تازگی توسط سامسونگ معرفی‌شده است که به‌زودی آن را بررسی خواهیم کرد و نقاط قوت و ضعف آن را بیان خواهیم کرد.
شاید یکی از بهترین و تحسین برانگیزترین نوع صفحه‌نمایش‌ها IPS LCD هستند که نسخه پیشرفته‌تری نسبت به نمایشگرهای TFT به‌حساب می‌آیند. IPS مخفف In-Plane Switching است، این صفحات پیشرفته‌تر از پنل‌های TFT هستند چرا که در این نمایشگرها برای هر پیکسل 2 ترانزیستور در نظر گرفته‌شده است. این نوع از صفحاتنمایش در بین گوشی‌های هوشمند بسیار محبوب هستند و بیشتر به کار می‌روند. وضوح‌بالا، کیفیت رنگ ثابت ، زاویه دید بیشتر و مصرف انرژی کمتر را می‌توان اصلی‌ترین دلیل محبوبیت وبرتری آن‌ها نسبت به نمایشگرهای TFT دانست. نمایشگرهایLCD IPS این قابلیت را دارند که جهت مولکول‌های کریستال مایع را که در بین زیر لایه‌های شیشه‌ای قرار دارد، تغییر داده و آن‌ها را مرتب کنند. این ساختار سبب می‌شود که میزان زاویه دید و قابلیت تولید رنگ در این صفحه‌نمایش‌ها به میزان قابل‌توجهی بهبود یابد. یکی از اصلی‌ترین معایب صفحهنمایشهای IPS LCD عدم توانایی رنگ مشکی عمیق است به صورتی که این رنگ به خاکستری شباهت بیشتری دارد. در این تکنولوژی نور پس‌زمینه تا زمانی که دستگاه روشن است وجود دارد، که حتی پیکسل‌های مشکی را نیز در بر‌می‌گیرند. این مشکل سبب شده تا کنتراست و نمایش رنگ مشکی در صفحه نمایشگرهای IPS تا حدی بسیار زیادی دچار مشکل شود.
صفحه‌نمایش IPS LCD و Super LCD تفاوت چندانی از نظر فناوری ساخت با یکدیگر ندارند اما عامل اصلی که این دو تکنولوژی را از هم جدا کرده این است که در صفحه‌نمایش سوپر ال‌سی‌دی هیچ فاصله و شکافی بین محافظ صفحه‌نمایش و سنسور تاچ وجود ندارد که به دلیل نزدیک بودن گلس به ال‌سی‌دی، انعکاس کمتری در آن مشاهده می‌شود. نمایشگرهای سوپر ال‌سی‌دی، دید بهتری در محیط‌های خارج از خانه دارند مثلاً در زیر تابش نور خورشید می‌توان جزئیات را به راحتی مشاهده کرد. نمایشگرهای Super LCD در نسخه‌های متفاوتی همچون Super LCD 2، Super LCD 3 عرضه‌شده است. این نمایشگرها به S-LCD نیز معروف هستند.
فناوریPLS (Plane to Line Switch) نسخه بهبودیافته فناوری نمایشگر IPS (In Panel Switch) است. این تکنولوژی اولین بار توسط شرکت سامسونگ معرفی‌شده است. که هدف از ارائه آن روشنایی بهتر، زاویه دید بیشتر و کیفیت بهینه‌تر بود. این فناوری به Super PLS نیز معروف است. دید بهتر در محیط‌های روشن‌تر و همچنین %10 روشنایی بیشتر نیز از دیگر ویژگیهای این نسل از نمایشگرها به‌حساب می‌آید. از دیگر مزیت‌های نمایشگرهای PLS LCD مصرف کم انرژی آن‌هاست. بنابراین منجر به صرفه‌جویی در مصرف باتری تلفن هوشمند شما می‌شود. رنگها نیز در این صفحه‌نمایش واضح‌تر و شفاف‌تر از نسل قبل هستند بااین‌حال صفحهنمایشهایPLS LCD در مقایسه با صفحهنمایشهای IPS LCD دونقطه ضعف دارند. زمان پاسخگویی کم، که احساس نمی‌شود اما وجود دارد. نکته منفی دیگر در نمایشگرهای PLS LCD شکننده بودن است آن چرا که از محافظت‌کننده‌هایی مانند Gorilla Glass استفاده نمی‌کند.
IPS LTPS LCD یا Low-Temperature PolySilicon نسل دیگری از نمایشگرهای موجود در بازار هستند که در قیاس با نسل‌های پیشین دارای تراکم پیکسلی بیشتر، وضوح بهتر، مصرف انرژی کمتر و همچنین دمای کاری پایین‌تری هستند.
نمایشگرهای LCDاز ماده‌ای بنام سیلیکون یکنواخت (آمورف) به‌عنوان عاملی برای نمایش رنگها استفاده می‌کند، از این ماده می‌توان در کنار برد های الکترونیکی پیچیده با جریان الکتریکی بالا استفاده کرد. این ساختار باعث شده که وضوح صفحه‌نمایش کمی با محدودیت مواجه شود و دمای آن نیز کمی افزایش پیدا کند. با معرفی نمایشگرIPS LTPS LCD و با جایگزینی ماده پلی سیلیکون به جای سیلیکون آمورف، این مشکلات برطرف شد و امکان افزایش وضوح و همچنین کاهش دمای کاری با استفاده از این ماده در این نمایشگرها ممکن شد. همچنین محققان توانستند با استفاده از حجم بیشتری از پلی سیلیکون‌های یکنواخت، به حرکت سریع‌تر الکترون‌ها کمک کنند که درنتیجه آن، وضوح بهتر و نرخ‌های به‌روزرسانی سریع‌تر را در دسترس قرار می‌دهد. استفاده از این ماده جدید به دلیل اینکه امکان کاربرد زیر لایه‌های ارزان‌قیمت‌تری را فراهم کرده، هزینه کلی تولید این نوع نمایشگرها را کاهش داده است.
نمایشگرهای LED یا Light-Emitting Diodes مدت‌زمان بسیاری است که وارد بازار شده‌اند که نسبت به صفحهنمایشهای LCD هزینه‌های ساخت بالاتری دارند. اما از کیفیت رنگ بهینه‌تر، روشنایی بیشتر و همچنین مصرف انرژی کمتری برخوردارند. این صفحه‌نمایش‌ها باگذشت زمان به انواع مختلفی تقسیم‌شده است.
OLED مخفف Organic Light-Emitting Diodes می‌باشد که در واقع همان نمایشگرهای LED هستند که تغییراتی در تکنولوژی ساخت آن‌ها ایجادشده است. تکنولوژی OLED یا دیودهای ارگانیک نور، بهترین و بزرگ‌ترین پیشرفت در فناوری صفحه‌نمایش از زمان عرضه LCD تا به الان به‌حساب می‌آید. OLED یک ماده ارگانیک است که از یک لایه مواد آلی بر پایه کربن ساخته‌شده و تا زمانی که جریان برق از داخل پیکسل‌های آن عبور نکند خاموش باقی خواهد ماند، هنگامی‌که جریان برق از این پیکسل‌ها عبور می‌کند این پیکسل‌ها از خودشان نور منتشر می‌کنند، همچنین لازم است بدانید فناوری اولد نیازی به نور پس‌زمینه ندارد.
در نمایشگرهای LCD نور پس‌زمینه یا همان Backlight تأثیر منفی در کیفیت و کنتراست تصویر داشت که در این نوع صفحه‌نمایش، این مشکل برطرف شده است همچنین حذف این لایه‌های اضافی سبب شده است تا این نوع صفحه‌نمایش‌ها سبک‌تر و کم‌حجم‌تر نسبت به نسل‌های قبل باشند چرا که لایه‌های اضافی که وظیفه نوردهی را بر عهده داشتند حذف شده‌اند. حذف نور پس‌زمینه، تأثیر بسیار مثبتی در ایجاد رنگ مشکی در این نوع از صفحه‌نمایش‌ها داشته است که از صفحهنمایشهای LCD بسیار فراتر است.
POLED یا Plastic Organic Light-Emitting Diodes نوعی از نمایشگرهای OLED است که عملکرد آن‌ها با یکدیگر کاملاً یکسان است، با این تفاوت که در ساختار آن به‌جای شیشه از پلاستیک استفاده‌شده است، به همین دلیل از قابلیت‌هایی نظیر انعطاف‌پذیر بودن، نازک بودن، سبک بودن و مقاومت بیشتر برخوردار است. بسته به اینکه در صفحهنمایشهای POLED چه نوع پلاستیکی مورداستفاده قرارگرفته است، میزان انعطاف‌پذیری آن متفاوت خواهد بود.
نمایشگرهای OLED از دو روش برای آدرس‌دهی استفاده می‌کنند. Active و Passive
صفحه‌نمایش Active Matrix Organic Light Emitting Diode که به اختصار از آن AMOLED یاد می‌کنند، زیرمجموعه‌ای از نمایشگرهای اولد به حساب می‌آیند که سالهاست مورد استفاده قرار می‌گیرد. در صفحهنمایشهای اولد از یک ماده آلی میان دو الکترود استفاده شده است که با ایجاد جریان الکتریکی، نور منتشر می‌کند، که در نتیجه نیازی به نور پس‌زمینه ندارد و نور لازم آن توسط این قسمت تولید می‌شود. همچنین عدم نیاز به منبع نوری، سبب شده تا میزان کنتراست در این نمایشگر افزایش پیدا می‌کند و هر پیکسل فقط زمانی که لازم باشد روشن می‌شود که یکی از عوامل موثر در کاهش مصرف باتری در نمایشگرهای AMOLED به حساب می‌آید. دو حرف ابتدای این کلمه به عبارت Active Matrix به این معنی است که وضعیت هر پیکسل به طور مستقل و بدون در نظر گرفتن موقعیت سایر پیکسل‌ها مشخص می‌شود. در نتیجه زمانی که موقعیت سایر پیکسل‌ها تغییر می‌کند برخی از قسمت‌های تصویر می‌توانند در موقعیت خود باقی بمانند که این شیوه، دلیل روشنایی بهتر و شفافیت بیشترنسبت به نمایشگرهای اولد است. وجود ماتریس های فعال در نمایشگرهای AMOLED سبب می‌شود تا هر پیکسل آن ها به طور مجزا روشن یا خاموش شود، در حالی که در صفحات نمایش OLED هر پیکسل در عضویت مجموعه ی بزرگ از پیکسل ها روشن و خاموش می شد.
هرچند که Super Amoled و Amoled از نظر نور و کیفیت نمایش تفاوتی با یکدیگر ندارند، اما چیزی که آن‌ها را از یکدیگر متمایز می‌سازد حسگر لمسی مربوط به آن‌ها است. در نمایشگر Super Amoled به‌جای استفاده از یک‌لایه لمسی جدا، آن را درون خود نمایشگر ایجاد کردهاند، به همین دلیل با حسگری بسیار سریع‌تر و هوشمندتر از قبل مواجه هستید. بر اساس همین ساختار است که در حال حاضر این نوع از صفحاتنمایش، باکیفیت‌ترین و نازک‌ترین نوع از نمایشگرهای موجود در بازار به‌حساب می‌آید.
باریک بود این سنسور سبب شده است که تصاویر واضح‌تر و شفاف‌تر نسبت به نسل قبل به نمایش گذاشته شود که در تابش مستقیم نور نیز قابل‌مشاهده است. شرکت سامسونگ ادعا کرده است که صفحهنمایشهای Super AMOLED عملکردی بهتری، نسبت به نمایشگرهای AMOLED در حضور نور زیاد دارد و تصاویر در زیر تابش مستقیم نور خورشید و روشنایی روز بهتر از قبل قابل مشاهده هستند. نمایشگرهای Super AMOLED طول عمر بیشتری نسبت به نمایشگرهای AMOLED دارند و صفحه‌لمسی آن نیز از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است. صفحهنمایشهای سوپر امولد شرکت سامسونگ از ساختار متفاوتی برای چیدن ساب-پیکسل‌ها بهره گرفته است که matrix Pentile نام گذاری کردهاند. صفحهنمایشهای معمولی TFT که دارای ساختار RGB matrix هستند هر پیکسل دارای سه ساب پیکسل است؛ اما در ساختار نمایشگرهای سوپر امولد دو ساب پیکسل درنظرگرفته شده است و ساب پیکسل سبز از این ساختار حذف‌شده که جایگزین آن یک ساب پیکسل سبز است و به‌صورت اشتراکی با دو ساب پیکسل قرمز و آبی کار می‌کند.
نمایشگرهای سوپر امولد پلاس نسخه ارتقاءیافته سوپر امولد هستند. پنل های این صفحه‌نمایش از %50 ساب پیکسل بیشتر برخوردار است. منظور از Sub Pixel، تک سلول‌های رنگی است که در یک پیکسل دیده می‌شوند. این صفحاتنمایش نسبت به نسل پیش خود یعنی نمایشگرهای سوپر امولد، باریک‌تر و روشن‌تر شده‌اند و میزان بازدهی آن‌ها نیز در حدود %18 بهینه‌تر شده است.
نمایشگرDynamic AMOLED یک صفحه‌نمایش Super AMOLED است که از +HDR10 پشتیبانی می‌کند. پشتیبانی این نمایشگر از High Dynamic Range سبب شده است تا رنگها زنده‌تر و اشباع‌تر از نسل های قبل به نمایش درآیند. همچنین صفحه‌نمایش داینامیک امولد نور مضر آبی را که از نمایشگر ساطع می‌شود کاهش داده و این به کاهش فشار چشم کمک می‌کند تا دیگر شاهد مشکلاتی از قبیل ضعیف شدن چشم و خستگی آن نباشیم.
نمایشگرهای Micro LED به MLED نیز معروف هستند، در ساختار این نمایشگر هر پیکسل به‌صورت جداگانه به LED خود متصل است و همانند نمایشگرهای TFT هر پیکسل به‌صورت مستقل می‌تواند روشن یا خاموش شود که در این حالت دیگر نیازی به نور پس‌زمینه نیست. این فناوری برخلاف صفحهنمایشهای OLED برای تولید نور وابستگی به ترکیبات آلی ندارد اما به دلیل هزینه ساخت بالای آن، این تکنولوژی هنوز در دسترس قرار نگرفته است.
کپی‌رایت © 2023 | استفاده از مطالب فروشگاه اینترنتی آرپل فقط برای مقاصد غیر تجاری و با ذکر منبع بلامانع است. کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
